Photos are free for personal, but NOT for commercial use. Thank You!
Βαλκανικό κυπέλλο ΑΓΕΝ & Διεθνής αγώνας Παίδων Κορασίδων (3-5 Πηγάδια @2-2-2019)
(Περισσότερα εδώ)
3-5 Πηγάδια.
Εθνικό και βαλκανικό κύπελλο δρόμων αντοχής... Ωραία η περιγραφή , ελληνική (ή βαλκανική) η πραγματικότητα.
Συνηθισμένος πλέον, ξανα-λυπήθηκα όταν είδα ένα αθλητικό γεγονός να μετατρέπεται σε κοινή πανήγυρη.
Χωρίς εναλλακτική είσοδο για τις πίστες , όλοι περνούσαμε από την διαδρομή που έτρεχαν οι αθλητές.
Απλά κάποιους δεν τους ενδιέφερε, να απομονώσουν τους αθλητές και την διαδρομή και να οργανώσουν αθλητικό γεγονός και όχι αγώνες λούνα-παρκ.
Πολύς ο κόσμος, αλλά όχι για τον αγώνα.
Τα 10 τετραγωνικά χιονιού, είχαν μαζέψει πλήθος SUV ( = Sport utility vehicle, πολλά από τα οποία ήταν ακριβά και καινούργια) και ακόμη περισσότερο κόσμο που δέσμευσε ένα κάρο λεφτά σε εξοπλισμό και ένδυση, για τις λιγοστές φορές που θα τα επιδείξει στους άλλους.
Φυσικά μπορεί να κάνω λάθος για τα ακριβά αυτοκίνητα που μπορεί... να μην εξοφλούνται πλέον οι δόσεις τους και για τον εξοπλισμό που μπορεί απλά να είναι νοικιασμένος για τις επιδείξεις. Όπως και στα καρναβάλια...
Ναι, υπάρχει κόσμος που αγαπά τα χειμερινά αθλήματα, αλλά δεν μπορώ να χαρακτηρίσω άθλημα μια κατάβαση με σκι, σε ένα απέραντο "λιβάδι" γυναικόπαιδα που βγήκε να μαζέψει χιονισμένο Μαϊ στα σαλέ και τους πέριξ αυτών κήπους.
Λίγα λόγια για τα υπόλοιπα...
Άκουσα πρώτη φορά αναγγελία αθλητών από την "Βόρεια Μακεδονία" αυτολεξεί.
Θετικό το ότι δεν ακούστηκαν αποδοκιμασίες. Τι σου φταίει ο καθένας αν έχεις πρόβλημα με την χώρα καταγωγής του?.
Κάτι πνιγμένα γέλια ακούστηκαν. Μάλλον συνηθίσαμε, αφεθήκαμε και αποδεχτήκαμε την ιδέα να μας δουλεύουν όλοι.
Είναι πιο βολικό αραχτός κάπου, να ανακατεύεις κάτι που λεγόταν, πριν ώρες "καφές" και να βρίζεις ή ειρωνεύεσαι εκείνους που καθορίζουν όχι μόνο το μέλλον σου αλλά, το παρόν και το παρελθόν σου.
Ζήσε το τώρα, εξάλλου όλοι οι προφήτες μας, μας λένε ότι έχουμε λαμπρό μέλλον μπροστά μας.
Να πω κάτι και για τα "κίτρινα γιλέκα"... (Στον έλληνα δεν λείπει η φαντασία, αυτό είναι σίγουρο).
Αν δεν καταλάβατε, "κίτρινα γιλέκα" αυτοαποκαλούνταν τα άτομα που επόπτευαν και βοηθούσαν την οργάνωση του αγώνα. Για να ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους εμάς, τους είχαν ντύσει με φωσφοριζέ κίτρινα γιλέκα και επιπλέον, τους είχαν εξοπλίσει με την νοοτροπία του δημοσίου υπαλλήλου. Ορισμένοι έτρεχαν σαν τον Βέγγο (να 'ναι καλά εκεί που είναι) και οι υπόλοιποι με φραπεδιά στο χέρι (αλλιώς το χέρι στην τσέπη) και το βλέμμα γεμάτο απ' το καμάρι της εξουσίας, αυτής που ρυθμίζει την κυκλοφορία στην διασταύρωση αλλά που και που κάνει και λίγο καμάκι σε όποιον δείχνει πρόθυμος να καμακωθεί.
Τέλος, όταν όλα αυτά περάσουν, τόσα χρόνια μεγαλωμένοι στο "τα πάντα εν σοφία εποίησε... για χατίρι μας", αφήνουμε την βαρύτητα να μας ξαλαφρώσει από ότι περισσεύει και μας είναι πλέον άχρηστο βάρος.
Τι μας νοιάζει αν τα σκουπίδια μας θα μας βλέπουν και θα τα βλέπουμε, τα επόμενα χρόνια, εκεί στα βανδαλισμένα βουνά.
Φυσικά πάντα θα υπάρχει και λίγο φως στην "νύχτα" μας.
Μια ομάδα χειμερινής ανάβασης που συνάντησα στην επιστροφή, με ωθεί στο να θέλω να πιστεύω ότι, μάλλον υπάρχει και κόσμος που αγαπά και σέβεται.
Εθνικό και βαλκανικό κύπελλο δρόμων αντοχής... Ωραία η περιγραφή , ελληνική (ή βαλκανική) η πραγματικότητα.
Συνηθισμένος πλέον, ξανα-λυπήθηκα όταν είδα ένα αθλητικό γεγονός να μετατρέπεται σε κοινή πανήγυρη.
Χωρίς εναλλακτική είσοδο για τις πίστες , όλοι περνούσαμε από την διαδρομή που έτρεχαν οι αθλητές.
Απλά κάποιους δεν τους ενδιέφερε, να απομονώσουν τους αθλητές και την διαδρομή και να οργανώσουν αθλητικό γεγονός και όχι αγώνες λούνα-παρκ.
Πολύς ο κόσμος, αλλά όχι για τον αγώνα.
Τα 10 τετραγωνικά χιονιού, είχαν μαζέψει πλήθος SUV ( = Sport utility vehicle, πολλά από τα οποία ήταν ακριβά και καινούργια) και ακόμη περισσότερο κόσμο που δέσμευσε ένα κάρο λεφτά σε εξοπλισμό και ένδυση, για τις λιγοστές φορές που θα τα επιδείξει στους άλλους.
Φυσικά μπορεί να κάνω λάθος για τα ακριβά αυτοκίνητα που μπορεί... να μην εξοφλούνται πλέον οι δόσεις τους και για τον εξοπλισμό που μπορεί απλά να είναι νοικιασμένος για τις επιδείξεις. Όπως και στα καρναβάλια...
Ναι, υπάρχει κόσμος που αγαπά τα χειμερινά αθλήματα, αλλά δεν μπορώ να χαρακτηρίσω άθλημα μια κατάβαση με σκι, σε ένα απέραντο "λιβάδι" γυναικόπαιδα που βγήκε να μαζέψει χιονισμένο Μαϊ στα σαλέ και τους πέριξ αυτών κήπους.
Λίγα λόγια για τα υπόλοιπα...
Άκουσα πρώτη φορά αναγγελία αθλητών από την "Βόρεια Μακεδονία" αυτολεξεί.
Θετικό το ότι δεν ακούστηκαν αποδοκιμασίες. Τι σου φταίει ο καθένας αν έχεις πρόβλημα με την χώρα καταγωγής του?.
Κάτι πνιγμένα γέλια ακούστηκαν. Μάλλον συνηθίσαμε, αφεθήκαμε και αποδεχτήκαμε την ιδέα να μας δουλεύουν όλοι.
Είναι πιο βολικό αραχτός κάπου, να ανακατεύεις κάτι που λεγόταν, πριν ώρες "καφές" και να βρίζεις ή ειρωνεύεσαι εκείνους που καθορίζουν όχι μόνο το μέλλον σου αλλά, το παρόν και το παρελθόν σου.
Ζήσε το τώρα, εξάλλου όλοι οι προφήτες μας, μας λένε ότι έχουμε λαμπρό μέλλον μπροστά μας.
Να πω κάτι και για τα "κίτρινα γιλέκα"... (Στον έλληνα δεν λείπει η φαντασία, αυτό είναι σίγουρο).
Αν δεν καταλάβατε, "κίτρινα γιλέκα" αυτοαποκαλούνταν τα άτομα που επόπτευαν και βοηθούσαν την οργάνωση του αγώνα. Για να ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους εμάς, τους είχαν ντύσει με φωσφοριζέ κίτρινα γιλέκα και επιπλέον, τους είχαν εξοπλίσει με την νοοτροπία του δημοσίου υπαλλήλου. Ορισμένοι έτρεχαν σαν τον Βέγγο (να 'ναι καλά εκεί που είναι) και οι υπόλοιποι με φραπεδιά στο χέρι (αλλιώς το χέρι στην τσέπη) και το βλέμμα γεμάτο απ' το καμάρι της εξουσίας, αυτής που ρυθμίζει την κυκλοφορία στην διασταύρωση αλλά που και που κάνει και λίγο καμάκι σε όποιον δείχνει πρόθυμος να καμακωθεί.
Τέλος, όταν όλα αυτά περάσουν, τόσα χρόνια μεγαλωμένοι στο "τα πάντα εν σοφία εποίησε... για χατίρι μας", αφήνουμε την βαρύτητα να μας ξαλαφρώσει από ότι περισσεύει και μας είναι πλέον άχρηστο βάρος.
Τι μας νοιάζει αν τα σκουπίδια μας θα μας βλέπουν και θα τα βλέπουμε, τα επόμενα χρόνια, εκεί στα βανδαλισμένα βουνά.
Φυσικά πάντα θα υπάρχει και λίγο φως στην "νύχτα" μας.
Μια ομάδα χειμερινής ανάβασης που συνάντησα στην επιστροφή, με ωθεί στο να θέλω να πιστεύω ότι, μάλλον υπάρχει και κόσμος που αγαπά και σέβεται.
